1ï ÐÁÍÅËËÇÍÉÏ
ÂÑÁÂÅÉÏ ÊÁËÕÔÅÑÏÕ
ÊÕÑÉÏÕ ÁÑÈÑÏÕ
***
ÔÉÌÇÔÉÊÇ ÄÉÁÊÑÉÓÇ
Áðü ôï ºäñõìá
ÐñïáãùãÞò
Äçìïóéïãñáößáò
Áè. Â. Ìðüôóç

ÁÄΕÓÌÅÕÔÇ ÅÂÄÏÌÁÄÉÁΙÁ ÅÖÇÌÅÑΙÄÁ
Ç áñ÷áéüôåñç ôïõ íïìïý Áéôùëïáêáñíáíßáò
×Üñéôé Èåïý, ðñþôç åöçìåñßäá óôï íïìü óå áíáãíùóéìüôçôá, áíáãíùñéóéìüôçôá, ðïéïôéêÜ ÷áñáêôçñéóôéêÜ, óõ÷íüôçôá áíÜãíùóçò ê.ëð.,
ìåôÜ áðü ðáíåëëáäéêÞ äçìïóêüðçóç ôùí åôáéñåéþí MRB, VPRC, Metron Analysis (ìå åíôïëÞ ôïõ õðïõñãåßïõ Åðéêñáôåßáò)
Ιδρυτής:  ΑΝ∆ΡΕΑΣ Ι. ΚΑΝΗΣ - Ιδιοκτήτης, Εκδότης: ΑΛΕΞΑΝ∆ΡΑ ΚΑΡΑΧΡΗΣΤΟΥ - ΚΑΝΗ - Γραφεία: Παναγοπούλου 10 & Ποιητών. ΤΗΛ.: 26410.29975, FAX: 26410.28614
Τιµή φύλλου 1 ΕΥΡΩ¸ Έτος 61o - E-mail: [email protected] - ÔÅÔÁÑÔÇ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021 - Αριθ. Φύλλου 2695

Êýñéï ¢ñèñï

Η αξία της διάκρισης
ΚΑΠΟΤΕ σ’ έναν δηµόσιο χώρο της πόλης µας, λίγο
πριν αρχίσει µια διάλεξη, κάποιος συνάντησε έναν
φίλο του που είχε να τον δει χρόνια. Άρχισε να τον
χτυπά στην πλάτη, να τον σηκώνει ψηλά, να του
ανακατεύει τα µαλλιά, µιλώντας του δυνατά,
θυµίζοντάς του τα φοιτητικά τους χρόνια… Είχαν γίνει
δηµόσιο θέαµα. Η ντροπή του άλλου ήταν
εµφανέστατη. Ο εκδηλωτικός φίλος είχε βεβαίως
µέσα του πολλή αγάπη. ∆εν είχε όµως διάκριση.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ οι αρετές - λέει- διοργάνωναν µία
εκδροµή. Είχαν διάφορες απόψεις για το πού θα πάνε,
πότε θα πάνε, πού θα µείνουν. Σ’ εκείνο όµως το
οποίο συµφώνησαν όλες αµέσως, ήταν ότι οδηγός θα
πρέπει να είναι η διάκριση.
ΣΕΒΑΣΜΟΣ χωρίς διάκριση είναι ενοχλητικός.
Θάρρος χωρίς διάκριση είναι θράσος. Ειλικρίνεια
χωρίς διάκριση είναι ωµότητα. Και ανθρώπινες
σχέσεις χωρίς διάκριση είναι αγένεια και κακοποίηση
της συνάφειας.
ΠΟΣΟ µεγάλη αλήθεια είναι στην καθηµερινότητά
µας η εφαρµογή του σοφού λόγου: «σηµασία δεν είχε
µόνο τι λες, αλλά κυρίως πώς το λες». Πώς ζητάς κάτι,
πώς προσφέρεις κάτι, πώς αναφέρεσαι σε πράξεις
ανθρώπων, πώς εσύ ο ίδιος πράττεις. ∆ηµόσια και
ιδιωτικά. Πρόσφατα ήµουν στο γραφείο ενός φίλου
µου, ο οποίος διατηρεί ιδιωτική επιχείρηση. Χτύπησε
την πόρτα ένας νεαρός και του έδωσε µια απόδειξη.
Ήταν να πληρώσει 170 ευρώ. Εκείνος έβγαλε αµέσως
το πορτοφόλι του, µέτρησε τα χρήµατα και µε ένα
πλατύ χαµόγελο και χαρούµενη διάθεση τα έδωσε στο
νεαρό, ο οποίος του είπε: «Καθόλου ή πολύ σπάνια
βλέπεις άνθρωπο να χαµογελά την ώρα που
πληρώνει». Και ο φίλος µου του απάντησε: «Μα αφού
ούτως ή άλλως τα χρήµατα τα οφείλω από την
παραγγελία και πρέπει να τα πληρώσω. Γιατί να µην το
κάνω µε καλή διάθεση;»
Η ∆ΙΑΚΡΙΣΗ είναι απαραίτητη σε όλες τις
εκφάνσεις της ζωής µας, διότι είναι σε όλες το κύριο
ζητούµενο. Αξιοζήλευτοι είναι οι εκ χαρακτήρος
διακριτικοί άνθρωποι -ευλογία Θεού είν’ αυτό- αλλά
και όσοι προσπαθούν επικτήτως να το επιτύχουν,
νεκρώνοντας και παύοντας τα ευτελή συναισθήµατα
τους. Και δεν είναι εύκολο, διότι το ρήµα διακρίνω
εµπεριέχει λεπτές νοητικές διεργασίες, οι οποίες
ανήκουν σ’ ένα ιδιαίτερο πνευµατικό επίπεδο.
ΚΥΡΙΕΣ αιτίες της αδιακρισίας είναι η απαιδευσία, η
περιέργεια, η διάθεση σχολιασµού των άλλων, ο θυµός
και η οργή, ο φλύαρος λόγος, η έπαρση, η αλαζονεία,
η ανειλικρίνεια. Αυτές οι αιτίες είναι παρεπόµενα
κατώτερων ορµέµφυτων τάσεων και καταδεικνύουν
αφ’ενός εσωτερική χθαµαλότητα, αφ’ ετέρου το
ιδιόµορφον του χαρακτήρος.
ΣΗΜΕΡΑ δυστυχώς ο δηµόσιος λόγος και η
δηµόσια έκφραση υπηρετούν πιστά τη µοµφή, την
αναίδεια, την αναξιοπρέπεια, την αδιακρισία. Η
προσωπική ζωή έχει γίνει δηµόσιο θέαµα. Άνθρωποι
κατηγορούνται χωρίς κανένα λόγο, υπολήψεις
σπιλώνονται, προσωπικοί και ιδιωτικοί χώροι
παραβιάζονται µε ωµότητα. Η διάκριση και ο
σεβασµός προς την αξιοπρέπεια του συνανθρώπου και
του κοινωνικού συνόλου είναι ανύπαρκτες. Και
δυστυχώς, αυτή η νοοτροπία έχει διαβρώσει ένα µέρος
της κοινωνίας το οποίο λειτουργεί µιµητικά της
προαναφερθείσης -παγιωµένης πλέον- κατάστασης.
Προ:όντος δε του χρόνου αυτή η µετάλλαξη προς την
ιταµότητα και τον κυνισµό βαίνει αυξανόµενη. Τα
τηλεοπτικά πρότυπα των εκφερόντων δηµόσιο λόγο,
µετουσιώνουν δραµατικά την κοινωνία σε ένα
ανώνυµο
πλήθος
µειωµένων
πνευµατικών
αντιστάσεων. Η τιποτολογία αποθεώνεται.
(Συνέχεια στην σελ.2)

Καλεί τους δύο Μητροπολίτες να αποτειχιστούν!

Άφωνοι παραµένουν οι Ορθόδοξοι
Έλληνες από τους πρωτόγνωρα
σκληρούς λόγους του Αρχιεπισκόπου

Με λόγο που δεν αρµόζει στο Ορθόδοξο δόγµα και σε ορθόδοξο θρησκευτικό ηγέτη, απευθύνθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.
Ιερώνυµος,
στους
Μητροπολίτες
Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσµά και
Κυθήρων κ. Σεραφείµ.
Στην αντιφώνησή του στη χειροτονία
του νέου Μητροπολίτη Καστορίας κ.
Καλλίνκου, ο κ. Ιερώνυµος είπε:
«Υπάρχει µία φράση, πολλοί βέβαια
την ακούνε και ανατριχιάζουν και δεν τη
θέλουν, υπάρχει όµως µια λέξη που κυριολεκτεί «αποτειχίζοµαι»» είπε και συνέχισε «Αυτός λοιπόν που διαφωνεί και δεν
θέλει να τηρήσει τη γραµµή της
Εκκλησίας, της Ιεράς Συνόδου έρχεται και
λέει αυτά που έχω είναι δικά µου
πιστεύµατα, αλλά όµως οφείλω υπακοή
στην Εκκλησία, εποµένως σας δίνω ένα
χαρτί και σας λέω αποτειχίζοµαι και από
δω και πέρα κάνω ιδιωτική ζωή κάνω αυτό

Έρευνα του
ΣΕΒ: Αυτά
είναι τα 11
επαγγέλµατα
µε τη
µεγαλύτερη
ζήτηση

που θέλω».
Θλίψη και ντροπή αισθάνονται οι πιστοί
σε ολόκληρη τη χώρα για τις απρόσµενες
και απίστευτες εξελίξεις και τάσσονται µε
παρρησία και αγανάκτηση µε το µέρος
των δυο Μητροπολιτών.
Η Ορθοδοξία βάλλεται.
Ο Κύριος των δυνάµεων ο Οποίος
γνωρίζει ποιος έχει το δίκιο και ποιος είναι
αθώος, ας µας συγχωρήσει όλους µας.
Αν και δεν αξίζουµε το έλεός Του.

Συλλήψεις και στο
Αγρίνιο για κύκλωµα
διακίνησης ναρκωτικών

(Σελ. 20)

«Πάρε µέρος στις
χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις
του ∆ήµου Αγρινίου»

(Σελ.20)

(Σελ.20)

13ος
Ηµιµαραθώνιος
«Μιχάλης Κούσης»

Οι αθλητές που
βραβεύτηκαν στη
Γιορτή του Αθλητή

(Σελ.20)

Πεζοπορία στον
Προυσό και τη Μαύρη
Σπηλιά από τον
Ορειβατικό Σύλλογο
Μεσολογγίου
(Σελ.20)

Το έθνος να λυπάστε

- Το έθνος να λυπάστε, αν φορεί ένδυµα που δεν το ύφανε.
- Ψωµί αν τρώει, αλλά όχι από τη σοδειά του.
- Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
- Το έθνος να λυπάστε, που δεν υψώνει τη φωνή, παρά µονάχα στην
ποµπή της κηδείας. Που δεν συµφιλιώνεται παρά µονάχα µες στα ερείπιά
του.
- Που δεν επαναστατεί, παρά µονάχα σαν ευρεθεί ο λαιµός του ανάµεσα
στο σπαθί και στην πέτρα.
- Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, µπαλώµατα και αποµιµήσεις είναι η τέχνη του.
- Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαµένους.
Χαλίλ Γκιµπράν
Λιβανέζος ποιητής (1883 – 1931)
Για τη µεταφορά
ΝΙ. ΚΑΝ.

ÐËÇÑÙÌÅÍÏ ÔÅËÏÓ
ÔÁ×. ÃÑÁÖÅÉÏ
ÁÃÑÉÍÉÏÕ
ΚΩ∆ΙΚΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ
2006

ÈÅÓÅÉÓ

Άλλη µια
λάθος
ιστορία…

Του Ã.Ó.

Προ ολίγων ημερών
«γιορτάσαμε» μια επέτειο
από ένα γεγονός που
συνέβη το μακρινό 1571,
την
πιο
σπουδαία
ναυμαχία των αιώνων.
Την
Ναυμαχία
της
Ναυπάκτου, η οποία
όμως δεν έγινε στην
Ναύπακτο! Έξω ανοιχτά
στις Εχινάδες! Απλά τότε
ο κόλπος που τώρα είναι
της Πάτρας, τότε λεγόταν
της
Ναυπάκτου
(Lepanto). Κι έμειναν οι
Ναυπάκτιοι
να
γιορτάζουν κάτι με το
οποίο δεν είχαν σχέση ως
δικό τους.
Στην εκδήλωση έλαβε
μέρος και η ΠτΔ, μάλιστα
έριξε και στεφάνι στο
νερό του λιμανιού της πιο
όμορφης πόλης της
Αιτωλοακαρνανίας. Αλλά
οι
συμβολισμοί
σταμάτησαν μέχρι εκεί.
Διότι άλλη μια φορά τα
γεγονότα μας άφησαν
μετεξεταστέους. Γιατί;
Μα ανάθεμα κι αν έχουμε
αντιληφθεί το ποιος, που,
πότε και γιατί, τα βασικά
δηλαδή της περιγραφής
ενός γεγονότος, πόσο
μάλλον
ενός
τόσο
σπουδαίου γεγονότος.
Μετά την καταστροφή
που
υπέστησαν
οι
Τούρκοι σε αυτή την μάχη
των μαχών έπαψαν να
θέλουν να βγουν στον...
Ατλαντικό. Φάνηκε ότι
δεν ήταν αήττητοι παρότι
κυριαρχούσαν
στην
Μεσόγειο για πολλά
χρόνια. Όμως εμείς
ξέρουμε άραγε ποιοι
πολέμησαν σε αυτή την
πανωλεθρία
του
Ασιατικού Κόσμου- μια
ακόμη
σε
ελληνικό
έδαφος; Ο Θερβάντες και
μπράβο του. Άλλος;
Λυπάμαι
αλλά
πολέμησε η Κακή Δύση! Ο
Πάπας, οι Ισπανοί, οι
Γενοβέζοι! Και λυπάμαι,
7000 Γερμανοί μαζί
με...Κροάτες! Όχι, οι
φίλοι μας Σέρβοι για μια
ακόμη φορά ήταν αλλού!
Όπως
γενικά
ο
ορθόδοξος
κόσμος.
Όπως όλοι μας.
(Συνέχεια στην σελ.2)