ÁÛáΕγνατία º°£¸»¶Ä¹Á¸ ¶¼¸»¶Ä¹¢° Ƹª º°μ°¤°ª ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ, ΠΑΣΧΑ του Σεβ Μητροπολίτου Φ ι λ ί π π ω ν Ν.Θ. κ. Προκοπίου 10.04.2015 Îôï÷ 18ï °ò. ¼àììïù 4226 ºöäéëÞ÷: 2974 ÆéíÜ: € 1,00 † Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ Ε Λ Ε ῼ Θ Ε ΟΥ Α ΡΧ Ι Ε Π Ι Σ ΚΟ Π Ο Σ Κ Ω Ν Σ ΤΑ Ν Τ Ι Ν ΟΥ Π ΟΛ Ε Ω Σ – Ν Ε Α Σ Ρ Ω Μ Η Σ Ο Ι ΚΟΥΜ Ε Ν Ι ΚΟ Σ Π ΑΤ Ρ Ι Α ΡΧ Η Σ Π Α Ν Τ Ι Τ ῼ Π Λ Η Ρ Ω Μ ΑΤ Ι Τ Η Σ Ε Κ Κ Λ Η Σ Ι Α Σ Χ Α Ρ Ι Ν , Ε Λ Ε Ο Σ ϗ Ε Ι Ρ Η Ν Η Ν Π Α Ρ Α Τ Ο Υ Ε Ν Δ Ο Ξ Ω Σ Α Ν Α Σ ΤΑ Ν Τ Ο Σ Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Υ & Μ ε σεβασμό προς την λατρευτική μας Παράδοση, χαιρόμεθα την «εορτήν των εορτών» και μετέχουμε στην «πανήγυριν των πανηγύρεων». Βιώνουμε το σωτήριο νόημα του Μυστηρίου του Πάθους και της εκ νεκρών Αναστάσεως του Κυρίου. Μετέχουμε στο πασχάλιο ευχαριστιακό τραπέζι και απολαμβάνουμε τα πλούσια αγαθά της αναστάσιμης χαράς και αιωνίου ευφροσύνης. Συναισθανόμεθα και ζούμε τη λύτρωση του ανθρώπου μετά την θριαμβευτική νίκη του Θείου Λυτρωτού επάνω στο θάνατο, στη φθορά και στην αμαρτία. «Το φαιδρόν, το πανευφρόσυνον της αναστάσεως κήρυγμα» διαλαλούμε στα πέρατα του κόσμου από το Πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Βλέποντας «Χριστόν εξαστράπτοντα και χαίρετε φάσκοντα», ψάλλουμε χαρμόσυνα τα «χαράς ευαγγέλια της αναστάσεως Χριστού». Ευφραινόμεθα «ενθέως» και «τέρπεται, χορεύει και αγάλλεται» η νέα πνευματική Ιερουσαλήμ, καθώς διαπιστώνεται, ότι «ουρανοί επαξίως ευφραινέσθωσαν, γη αγαλλιάσθω, εορταζέτω δε κόσμος, ορατός τε άπας και αόρατος. Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος». Εις την πανανθρώπινην εορτήν της Αναστάσεως καλούνται όλοι οι «λαοί να λαμπρυνθούν» και «ο λαός του Θεού ο άγιος, την των συμβόλων έκφρασιν ορώντες, ευφρανθώμεν ενθέως», να «κοινωνήσωμεν της θείας ευ-φροσύνης... βασιλείας τε Χριστού» και «εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα». Να κατανοήσουμε «την φίλην και γλυκυτάτην φωνήν» του αναστημένου Σωτήρος Χριστού, η οποία μας διαβεβαιώνει : «ιδού εγώ μεθ ὑμῶν ειμί έως της συντελείας του αιώνος» και αυτήν την διαβεβαίωση «άγκυραν ελπίδος κατέχοντες, αγαλλόμεθα». Το πνεύμα και το νόημα της Αναστάσεως εξαίρεται σήμερα, αλλά κυριαρχεί σε κάθε στιγμή και πτυχή της εκκλησιαστικής ζωής. Η ευφροσύνη του Χριστού αεννάως πηγάζει από το κενό μνημείο και πλημμυρίζει τις ψυχές των πιστών και τον κόσμο. Οι χριστιανοί, όπως και κατά την εποχήν των πρώτων χρόνων, «πληρούνται χαράς και Πνεύματος Αγίου». Η χαρά, ως καρπός του Αγίου Πνεύματος, σε καμμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνέπεια ευδαιμονιστικής αναζητήσεως, ούτε επηρεάζεται από τις θλίψεις και τις δοκι-μασίες του βίου. Αντίθετα ανθίζει και καρποφορεί στον αγώνα της προ-σωπικής τελειώσεως, συνυφαίνεται με τον πόνο της αγάπης, γίνεται «χαρμο-λύπη» που οδηγεί στην υπέρβαση των θλίψεων. Γι αὐτό και οι φίλοι του Παθόντος και Αναστάντος συμπεριφέρονται «ως λυπούμενοι, αεί δε χαι-ροντες». Σταυρώνονται εις του πόνου τον σταυρόν, αλλά χαίροντας προσ-μένουν την ανάσταση. Γνωρίζουν καλά ότι το πάθος είναι πορεία προς την ανάσταση και η ανάσταση η απόληξη του πάθους. Ούτε ο σταυρός απ-ελπίζει, ούτε οι θλίψεις εξουθενώνουν. Στηρίζουν την ελπίδα της λυτρώσεως, καθώς πίσω από τον Σταυρό ροδίζει το ανέσπερο φως και η χαρά της Αναστάσεως. Μετέχοντας στο πασχάλιο Ευχαριστιακό Τραπέζι της αιωνίου ευφροσύνης, ας γίνουμε θερμοί κήρυκες του χαρμοσύνου μηνύματος της Αναστάσεως του Κυρίου και με τη γλώσσα των έργων. Θα ενισχυθούμε οι ίδιοι και θα βοηθήσουμε όλους τους κουρασμένους νοσταλγούς της αληθινής χαράς να κατανοήσουν, ότι ημπορούν να την αποκτήσουν. Θα γίνει κτήμα όλων, όταν θεμελιώσουμε τη ζωή μας επάνω στην πέτρα της πίστεως του Αναστημένου Χριστού. «Έχοντες καινούργιους λογισμούς, λέγοντες καινούρια λόγια και πράττοντες καινούρια έργα, άξια της του Χριστού καινής Αναστάσεως». Αρκεί οι επιλογές μας να κατατείνουν στην εφαρμογή της προτροπής του Αποστόλου: Ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν». ». ¦°Ä°ªº¶Ë¸ Πατριαρχική Ἀπόδειξις ἐπί τῷ Ἁγίῳ Πάσχα, 2015 Ἀ Ὅ καίωμα τῆς ζωῆς ἀνήκει εἰς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ Ζωὴ καὶ ἡ Ἀνάστασις προσφέρονται ὑπὸ τοῦ πατήσαντος τὸν θάνατον καὶ τὴν ἰσχύν αὐτοῦ ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων, Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ εἰς Αὐτὸν μόνον καὶ εἰς τὴν διδασκαλίαν Του ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἐλπίζῃ. Ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστὸν ὁδηγεῖ εἰς τὴν Ἀνάστασιν, εἰς τὴν Ἀνάστασιν πάντων ἡμῶν, ἡ πίστις καὶ ἡ ἐφαρμογὴ τῆς διδασκαλίας Του εἰς τὴν ζωήν μας ὁδηγοῦν εἰς τὴν σωτηρίαν πάντων ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν προβλημάτων μας ἐν τῷ κόσμῳ. δελφοὶ συλλειτουργοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Χριστός Ἀνέστη! λοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἑορτάζομεν καὶ ἐφέτος χαρμοσύνως τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ψάλλομεν: «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τὴν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν• καὶ σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τὸν Αἴτιον»(τροπάριον τοῦ Κανόνος τῆς Ἀναστάσεως). Κ αὶ ἐνῷ ἡμεῖς χαρμοσύνως ἑορτάζομεν τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, ὡς πραγματικότητα ζωῆς καὶ ἐλπίδος, πέριξ ἡμῶν, ἐν τῷ κόσμῳ, ἀκούομεν τὰς κραυγὰς καὶ τὰς ἀπειλὰς τοῦ θανάτου, τὰς ὁποίας ἐκτοξεύουν ἐκ πολλῶν σημείων τῆς γῆς ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι δύνανται νὰ λύσουν τὰς διαφορὰς τῶν ἀνθρώπων διὰ τῆς θανατώσεως τῶν ἀντιπάλων, γεγονὸς τὸ ὁποῖον καὶ ἀποτελεῖ τὴν μεγαλυτέραν ἀπόδειξιν τῆς ἀδυναμίας των. Διότι, διὰ τῆς προκλήσεως τοῦ θανάτου τοῦ συνανθρώπου, διὰ τῆς ἐκδικητικότητος κατὰ τοῦ ἑτέρου, τοῦ διαφορετικοῦ, δὲν βελτιώνεται ὁ κόσμος, οὔτε ἐπιλύονται τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι, ἄλλωστε, ὑπὸ πάντων παραδεκτὸν καὶ ἀναγνωριζόμενον, ἰδιαιτέρως δὲ ὑπὸ τῶν σκεπτομένων ἀνθρώπων πάσης ἐποχῆς, ὅτι τὸ κακὸν νικᾶται διὰ τοῦ ἀγαθοῦ καὶ οὐδέποτε διὰ τοῦ κακοῦ. Τ ὰ προβλήματα ἐπιλύονται ἀληθῶς διὰ τῆς ἀναγνωρίσεως καὶ τῆς τιμῆς τῆς ἀξίας τοῦ προσώπου καὶ διὰ τοῦ σεβασμοῦ τῶν δικαιωμάτων του. Καὶ ἀντιστρόφως, τὰ παντὸς εἴδους προβλήματα δημιουργοῦνται καὶ ὀξύνονται ἐκ τῆς περιφρονήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ τῆς καταπατήσεως τῶν δικαίων Ἀ αὐτοῦ, ἰδιαιτέρως τοῦ ἀδυνάτου, ὁ ὁποῖος πρέπει νὰ δύναται νὰ αἰσθάνεται ἀσφαλὴς καὶ ὁ ἰσχυρὸς νὰ εἶναι δίκαιος διὰ νὰ ὑπάρξῃ εἰρήνη. δελφοὶ καὶ τέκνα, Τὸ μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως, ἡ ὑπέρβασις αὕτη τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας, εἶναι τὸ κήρυγμα τῆς ζωῆς ἔναντι τῆς φθορᾶς τοῦ κόσμου καὶ τῆς περιπετείας τῶν ἀνθρωπίνων, καὶ εἰς αὐτὸ προσκαλοῦμεν ἀπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡμεῖς ὁ ἐλέῳ Θεοῦ Προκαθήμενος τῆς ἐν ἀληθείᾳ Ὀρθοδόξου ἀγάπης, πάντα ἄνθρωπον εἰς γνῶσιν καὶ βίωσιν, φρονοῦντες ὅτι μόνον δι᾿ αὐτοῦ θὰ ἐπανευρεθῇ ἡ «κλαπεῖσα» ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης συγχύσεως «ἐλπὶς ἡμῶν» καὶ τοῦ κόσμου παντός. Ἀ Ε λλὰ ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν καὶ ἀπέδειξε καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον τὴν ἀδυναμίαν τοῦ θανάτου νὰ ἐπικρατήσῃ καὶ νὰ ἐπιφέρῃ σταθερὰν μεταβολὴν εἰς τὸν κόσμον. Αἱ δημιουργούμεναι διὰ τοῦ θανάτου καταστάσεις εἶναι ἀναστρέψιμοι, διότι, παρὰ τὰ φαινόμενα, εἶναι προσωριναί, δὲν ἔχουν ρίζαν καὶ ἰκμάδα, ἐνῷ ἀοράτως παρὼν εἶναι ὁ πάντοτε νικήσας τὸν θάνατον Χριστός. Ἡ μεῖς, οἱ ἔχοντες τὴν ἐλπίδα μας εἰς Αὐτόν, πιστεύομεν ὅτι τὸ δι- ἴθε τὸ φῶς τῆς Ἀναστάσεως νὰ φωτίζῃ τὰς καρδίας ὅλων διὰ νὰ χαίρωνται ὁμοῦ μετὰ τῶν συνανθρώπων των ἐν ἀγάπῃ, εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ ἐν τῷ Υἱῷ καὶ Λόγῳ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ζωή. Α ὐτῷ μόνῳ, τῷ Ἀναστάντι ἐκ νεκρῶν Κυρίῳ τῆς δόξης, τῷ «ζωῆς κυριεύοντι καὶ θανάτου δεσπόζοντι», τῷ ζῶντι εἰς τοὺς αἰῶνας καὶ τοῖς «ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαριζομένῳ», ἡ δόξα καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ εὐχαριστία. Ἀμήν.
Πρωτοσέλιδο Νέα Εγνατία:
Recognized text: